domingo, 9 de diciembre de 2012

Libro de fundacións XLI


Cuadraxésima primeira fundación



1 de xaneiro de 1747.

Diego Antonio García e a súa muller María Rey, din que antes de agora, D. Carlos Bermúdez de Castro, por un codicilo que fixo a favor dela, cando era criada solteira ó seu servizo compensouna con varios bens.  Entre eles legoulle unha leira de un ferrado chamada “A horta” e unha casa terreña sita nas Punxeiras de arriba. Por todo isto impoñiase unha misa rezada por defuntos.
O tal D. Carlos casara en Ortoño a primeiros do s. XVIII con Dª Melchora González de Solís, veciña da Condomiña. Sen embargo a súa muller morreulle sen descendencia e en 1718 contraeu matrimonio con Dª María Suárez de Figueroa, natural de San Lourenzo de Agrón, precisamente de onde era Diego Antonio García, que veu casar con María Reyna a Ortoño en 1727. María Rey ou Reyna seguramente era unha orfa do Real Hospital de Santiago que se tería criado na parroquia de Ortoño e de moza entrou a servir a esta xente. Deste modo, e aínda antes de casar, D. Carlos déixalle uns bens nos que poder vivir a cambio de unha misa. Misa que por outro lado habíalle facer falla, xa que na década dos 20 do s. XVIII, este era o meriño e xustiza maior das xurisdicións de Altamira e Barcala, nomeado polo conde de Altamira, e fora deposto por goberno deplorable e malversación das contas.


No hay comentarios:

Publicar un comentario