sábado, 31 de diciembre de 2011

Historia do Culto IV


A cofradía da Divina Peregrina de Bertamiráns, parroquia de San Xoán de Ortoño.

A orixe de esta devoción naceu no seo dos misioneiros franciscanos, “os peregrinos de Cristo”. No século XVII, os membros de esta orden víronse inducidos polos escritos de Sor María Agreda, monxa concepcionista franciscana, e encontraron nas peregrinacións da Virxe María, un estimulo ó seu labor.

Esta influencia foi particularmente grande nas misións franciscanas en América, que tiveron a súa orixe no colexio–seminario franciscano de misións de Sahagún, en terras leonesas. Alí dende finais do s. XVII empezouse a venerar unha imaxe de extraordinaria beleza, e de factura sevillana do taller de “La Roldana”, chegada a Sahagún en 1688. En Sahagún déuselle o titulo de Divina Peregrina, Nuestra Señora del Refugio.

No último cuarto do s. XVIII, establécense no lugar de Bertamiráns, parroquia de Ortoño, o matrimonio formado por D. Benito Piñeiro e Lago e a súa dona Dª Cayetana Fernández Cordero que foron os fundadores da denominada Casa da Granxa da Peregrina. D. Benito era sobriño do párroco de Ortoño, D. Simón Antonio de Lago, e neto de D. Antonio de Lago e Ben, o que fora tesoureiro xeral dos estados do conde de Altamira no Reino de Galicia. Dona Cayetana, a súa vez, era natural da cidade de Pontevedra, de onde procedía a nova devoción a Virxe Peregrina. De esta forma cara o final da década dos 80 do s. XVIII, erixiuse por parte do párroco D. Simón Antonio de Lago, na propiedade dos seus sobriños, una capela privada dedicada á Virxe na súa advocación de Nuestra Señora la Divina Peregrina.

Cara os primeiros anos do s. XIX morre D Benito sen descendencia e en 1807 volve casar D Cayetana con D. José Francisco Vendrell Pedralbes y Estapez del Mas, médico nacido en Barcelona en 1776, e asentado en Santiago dende 1804 como catedrático de Medicina.
Dona Cayetana e o seu segundo marido non tiveron descendencia. Fixeran testamento no que deixaban os seus bens a D. Manuel García Barros e a súa dona D. Francisca Rigueiro, sobriña da defunta Dª Cayetana, e tamén a Academia de Medicina de Barcelona. O Dr Pedralves tiña restaurado a capela e pedira licenza para poder dicir misa nela, sendo aceptada o 29 de xullo de 1861.
Herdaron a este matrimonio unha filla chamada Cayetana García-Barros Regueiro que casou con D. José Ulloa Pimentel, gobernador que foi da provincia de Pontevedra, morrendo tamén sen descendencia. Estes deixáronlle os seus bens de Bertamiráns ca capela da Peregrina a súa sobriña neta Dª Jabiera García-Barros Pena, que casou con Domingo Parames González, natural de Ponteareas. En vida de este matrimonio, foi cando a imaxe da Virxe comezou a gozar de un lucro de oitenta días de indulxencia para cantos, diante dela, rezasen tres Ave Marías por privilexio outorgado por S. E. Mons. Arístides Rinaldini, Nuncio Apostólico da Súa Santidade en España, en data de 11 de marzo de 1900.




Ó falecemento de D. Domingo e Dª Jabiera, herdaron a Granxa e a Capela segundo a súa vontade os fillos da sua filla Dolores Paramés García-Barros e José Togores Rodríguez: José Luis, Elena, Dolores, María Pilar e María Rosa Togores Paramés; os fillos de Carlos Paramés García-Barros e Teresa Montenegro Cabezas: María Teresa e Carlos Paramés Montenegro, e a tía de estes: María Paramés García-Barros. Con Elena Togores Paramés casou o xeneral da Armada D. José Luis Azcarraga Bustamante, que foi a persoa máis coñecida de esta familia.

A mediados do século XX, en torno a mencionada capela e o culto que nela se dispensaba á Virxe, sobre todo para os veciños do lugar de Bertamiráns da parroquia de San Xoán de Ortoño, foi nacendo un pequeno movemento de devotos que, habida conta do servizo que aquela capela lles ofrecía para a práctica da súa relixión e o exercicio da súa piedade, e ca tutela, por parte de Don José Luís, e por outra do Párroco Don Juan Bueno Bueno, solicitaron ó Arcebispado de Santiago, a tenor dos canons 680 e 689 do Codex Iuris Canonici de 1917, a erección canónica da cofradía “Da Divina Peregrina”, sendo erixida como tal o 18 de decembro de 1962, polo Cardeal Quiroga Palacios. Igualmente o Reglamento de dita cofradía foi aprobado en esta data. O 25 de xullo de 1994, a Asemblea Xeral modificou algúns aspectos puntuais do mesmo.

Posteriormente, dúas causas provocaron a necesidade de construír una nova capela: por un lado o constante crecemento poboacional da parroquia; especialmente no lugar de Bertamiráns, na última década do s. XX e a venta da Casa da Granxa da Peregrina. Constatouse a necesidade de construír unha nova capela que puidese acoller a maior número de fieis. Ca axuda de moitas persoas e o mecenazgo do Concello de Ames conseguiuse o terreo e levantouse a actual Capela de Nosa Sra. A Divina Peregrina ó lado da rehabilitada casa da Granxa do mesmo nome. O arquitecto foi D. Carlos Pérez Pérez e foi consagrada ó culto por S. Excia. Rvdma. D. Julián Barrio Barrio o 26 de xullo de 1997.




Para saber máis:



Historia do Culto a Virxe Peregrina en Bertamiráns I







No hay comentarios:

Publicar un comentario