Sisalde IV

Demografía e Historia

Como vimos no anterior artigo, a metade de Sisalde pertencente ó conde de Altamira estaba habitada en 1581 por dúas familias que eran as formadas por Pedro de Sisalde e a súa muller Catalina de Roxido e Antonio de Roxido e a súa dona Catalina de Sisalde. Do primeiro matrimonio non se tivo máis novas, sen embargo sucedeu no segundo un fillo chamado Jacome de Roxido que había de casar con María de Sisalde, quizais tamén orixinaria do lugar e de algunha familia que habitase a metade de Sisalde pertencente ó Cabildo.



Cruceiro moderno de Sisalde ó pe da torreta do suministro eléctrico. http://farm4.static.flickr.com/3538/3401614051_5e20561a44.jpg



Sabemos estes datos porque o fillo deste último matrimonio, que ostentaba a primeira voz de aquel foro feito en 1581 presentase ante o administrador do conde en 1630 para ser nomeado segunda e última voz do foro, por morte de seu pai. Este era outro Jacome de Roxido do que non sabemos xa máis nada del.

Temos que esperar ata finais do s. XVII para coñecer, agora xa a nivel de todo o lugar, os nomes dos habitantes de Sisalde. A fonte é o libro da Cofradía de San Roque e San Antonio datado en 1696, o cal garda os nomes dos cofrades por lugares:



Benito Vidal e a súa muller

Domingo de Roxido e a súa muller

Juan de Roxido e a súa muller

Antonio de Roxido e a súa muller

Antonio Patrón e a súa muller

Agustín Pachón e a súa muller

Salvador de Villanueba e a súa muller

Antonio de Bilanoba e a súa muller

Juan Chico e a súa muller

Antonia de Roxido

María de Sar



Pasados uns anos, en 1707 volvese facer un novo rexistro de cofrades no que aparecen como novos membros os seguintes:



Bernardo de Billanoba

Antonio Fernández e a súa muller

Jacome de Rogido e a súa muller

Domingo de Villanoba e a súa muller

Juan Vidal e a súa muller

Juan de Rogido e a súa muller

Francisca de Ruxido



Como se pode ver, aínda incluíndo a parte do Cabildo, a poboación ó longo do s. XVII multiplicouse. Non cabe dubida que parte destes habitantes de entre séculos son descendentes de aqueles outros que o conde lles fixo o foro, e os restantes son igualmente descendentes dos que vivían na outra metade. Porque ó igual que nos demais lugares da parroquia, e tamén nos de outras parroquias da bisbarra, as distintas xeracións proveñen invariablemente dos primeiros moradores. Temos que chegar a mediados do s. XIX, algúns dende finais do XVIII, para empezar a atopar persoas que emigran de outras partes cara a Maía. Este proceso xeneralizouse xa a finais do s. XX